De natuur is zo’n chaos, een krioelende massa materiaal. En daar ben ik een product van, van een serie toevallige botsingen en versmeltingen. Dit beeld van de realiteit, daar voel ik me in thuis én ik vind het bedreigend.
Ik ben heb ruim 60% dezelfde genen als een fruitvlieg. In de eerste stadia is een menselijk embryo nauwelijks te onderscheiden van dat van een schildpad, vis of varken. Wat zou er gebeuren als ik de klassieke hiërarchie van de soorten ophef? Als ik een paar stappen terug zou zetten in de evolutie en een andere afslag nam, hoe zou dat eruit zien?